Page 35 - Spiegelschrift 16

KERST IN HET SPIEGEL - HISTORIE VERVOLGDAGBOEK 1944 VAN SPIEGELBEWONER ANNE BIEGEL35Enkele fragmenten uit Anne Biegel’s dagboek uit 1944:19 december Mijn bonthandschoenen zijn in de kerk gesto- len. Het stelen is ontzettend: je moet alles aan je vastbin- den , wat je niet kwijt wilt zijn.23 december Bé Bensdorp brengt een pond boter voor Kerstmis en dat terwijl er nergens boter is! Uit hun eigen pekel. Boter kost nu 60 gulden per pond, maar wie krijgt dat? Alle Kerstbrieven, die koeriers voor me meebrengen, spreken van wanhoop, vertwijfeling, moedeloosheid.Ik schrijf over moeders die hun kinderen te vondeling leggen, omdat ze er geen eten voor hebben en gestichten die ze niet kunnen opnemen. Toch is het overmorgen: VREDE OP AARDE.24 december Kerstavond met een kleine Kerstboom waarin de vier laatste kaarsjes en tóch cadeaux. Tip (oudere zuster, P.S.) krijgt van mij een oude directoire (dames- onderbroek, P.S.), van moeder, een directoire uit een onderjurk gemaakt. Ik een zakdoekje uit grootmoeders onderrok! Stukjes reep, bewaard van Sinterklaas, zijn de traktatie.’t Vriest en er zijn mensen, die geen kachel aan hebben en als traktatie aan het kerstmaal ieder vier aardappelen.25 december Alle kerken hadden vannacht voor de Nacht- mis elektriciteit! Moeder geeft me voor mijn verjaardag (Anne werd 39, P.S.) haar eigen gouden vingerhoed. Blanche (het dienstmeisje, P.S.) komt met twee sneetjes besmeerd tarwebrood, zelf gebakken.We eten bruine bonen en gebakken uien in plaats van kalkoen (bruine bonen is in dezen tijd iets, waar je je twee dagen van te voren al op verheugt.) Het is een schrale Kerst zonder Kerstmaal;’s Avonds eten we vanwege moeilijke omstandigheden om 1 uur warm. Zonder kaarsen maar het harte-Kerst- feest zal er misschien des te inniger om zijn.Als kerstattractie heeft ieder zo veel boterhammen mogen eten als hij wilde en we hebben onze laatste drie sardine- blikjes opengemaakt. Wat zijn we tegenwoordig gauw verzadigd. Onze Kerstmissen vroeger waren te overdadig.26 december Harde vorst, zon en windstil. Ambitie voor schaatsenrijden is er niet. De nood is té groot.ANNE BIEGEL OP 95-JARIGE LEEFTIJD; ZIJ STIERF VIER JAAR LATER, MAAR WAS TOT AAN HAAR DOOD VOL BELANGSTELLING EN MAATSCHAPPELIJK ACTIEF.ANNE BIEGELDagboeken zijn een unieke bron en wat de oorlogsjaren in het Spiegel betreft zijn daar de dagboekaantekeningen van Anne(tje) Biegel (1905-2004) . Zij was de kleindochter van Spiegelonwikkelaar Joseph Hermann Biegel (1837-1922; die van de Kom) en kwam uit een gezin van negen kinderen onder wie haar jongere broer Paul (1925-2006). Hij zou bekend worden als kinderboekenschrijver, Anne als journa- liste van het katholieke dagblad De Tijd. Zij kreeg later ver- dere bekendheid door haar boeken over haar beleving van haar ouderdom.Armoede. Maar toch is het overmorgen vrede op aardeHet (onuitgegeven) oorlogsdagboek van Anne munt uit door vlotte stijl, scherpe waarneming, openhartige beschrij- vingen en grote aandacht voor wat er direct om haar heen gebeurde. Het grote oorlogsnieuws noemt zij nauwelijks, dat is ook in de kranten te vinden. Omdat dagelijks reizen naar de krant in Amsterdam niet meer mogelijk was, ver- bleef zij thuis, vanaf 1939 aan de Prinses Irenelaan, toen Juliana van Stolberglaan geheten. Merkwaardig detail is dat zij zelf een Kerstkind was, geboren 25 december 1905.