Page 33 - Spiegelschrift 16

door Paul Schneiders33OM BUSSUMSE KINDEREN TE KUNNEN ONTLUIZEN, IS DE LATERE MAJOOR BOSSHARDT VAN HET LEGER DES HEILS VIA EEN ADVER- TENTIE IN DE GOOI EN EEMLANDER OP ZOEK NAAR HULPMIDDELEN.FORENS THUISFamiliebezoek was vaak onmogelijk, treinen liepen niet meer door de grote spoorwegstaking, de forens zat thuis, met de ets de straat op riskeerde je vordering van dat zo kostbare bezit. Je kon er mee ‘de boer op’, voedsel kopen of ruilen bij boeren. Reizen was heel moeilijk, de telefoon werkte niet meer. Heel veel ouderen moesten de feestdagen in eenzaamheid doorbrengen.Wat zouden de bezetter en zijn trawanten aan verder onheil aanrichten? Er gingen geruchten over een evacuatie, maar ook over de bevrijding, die toch niet meer lang op zich zou laten wachten. Het Zuiden van Nederland was al een paar maanden vrij en dus leefde er een sprankje hoop dat ook voor Bussum de bevrijding in het verschiet lag. Daar putten de mensen kracht uit of maakte hen juist bang.Kerstbomen waren geen versiering, maar welkome brandstofDat was het geval bij ‘foute’ Spiegelbewoners die bekend stonden als NSB’ers. Er waren er niet veel meer in het Spie- gel. Toen op Dolle Dinsdag (5 september 1944) het gerucht ging dat de geallieerden nabij waren, Bussumers al de vlag tevoorschijn haalden en sommigen vol verwachting langs de Brinklaan gingen staan om de bevrijders te verwelko- men, waren veel NSB’ers met een Duitse trein naar het Oosten gebracht. Wie in Nederland bleef, was bang voor Bijltjesdag waarmee de landverraders bedreigd werden.LEENRECORDVoor de gelovigen was de kerk de plaats van hoop. Het kerkbezoek nam tijdens de oorlog sterk toe, de katholiekenachtmis en protestantse diensten tijdens de Kerstdagen werden massaal bezocht.De enige a eiding in die donkere dagen was lezen. Voor de openbare bibliotheken - men sprak van ‘leeszalen’- is 1944 het topjaar geweest in de uitleningen, nooit is dat leenre- cord geëvenaard.Paul Schneiders is historicus en erelid van de Vrienden van het SpiegelAPRIL 1945: JUICHENDE MENSEN TIJDENS HET DROPPEN VAN VOEDSEL PAKKETTEN OP DE FRANSE KAMPHEIDE.Hoe vierde De Gooi- en Eemlander van 22 december 1944 (één vel, aan beide kanten bedrukt) Kerstmis? Het was een sombere tekst: “Geen licht, geen feestdag, maar eten uit de Centrale Keuken, geen brandende haard, geen stralende etalages want de winkels zijn leeg. Enkel maar zorgen, angst voor de donkere toekomst, woorden vol vrees, gedachten vol somberheid. Dat zijn dan de Kerstgedachten van dit ellendige jaar 1944. Een Kerstmis die nooit uit onze herin- nering verdwijnen zal.” Alleen het sprankje hoop op nade- rende vrede bracht volgens de krant licht in de duisternis.GEALLIEERDE VLIEGTUIGEN DROPPEN VOEDSEL OP DE BUSSUMSE HEI.