Page 37 - Spiegelschrift 16

EEFJES SPIEGEL - EEFJE PLEIJ37Het is simpel, ze houdt niet echt van mensen. Alleen zijn betekent voor haar rust en intens geluk. Ze houdt van beelden, schilderijen en kilometers lopen door het Spiegel, over de hei of in het bos. Het liefst uren, dagen zonder mensen om zich heen. Werkend in haar atelier in de tuin van haar Spiegelse villa.De gelukkige eenzame vrouwGelukkig is haar man al tientallen jaren geleden met de se- cretaresse van zijn bedrijf vertrokken. Wat een opluchting. Eerlijk gezegd was ze toch wat teleurgesteld in hem. Niet in het bedrog of dat hij weg ging, maar meer in het feit dat hij haar met zo’n clichéverhaal opzadelde. Had hij niet wat ori- ginelers kunnen verzinnen? Bijvoorbeeld verliefd worden op een man of liever een vrouw willen zijn, misschien lopend een wereldreis maken of een dodelijk ongeluk krijgen?Nee, zij zal altijd de zielige vrouw blijven, die is verlaten door haar man voor een lekker jong ding. Eenzaam en alleen, vol- gens buurtbewoners, slijt zij haar dagen in een enorme villa in Bussum, waarvan iedereen zich afvraagt waar ze het alle- maal van betaalt en waarom ze er helemaal alleen wil blijven wonen.Maar afgezien van het voorspelbare scheidingsverhaal, ge- niet ze van iedere dag alleen. Eenzaamheid is wat ze wil, zonder bittere nasmaak. Maar waarom gelooft niemand haar? Ze wordt gek van alle zogenaamde liefdadigheid. Min- stens één keer per week staat er een Spiegelse tuthola op de stoep, die haar graag als sociaal project wil claimen, om haar vervolgens uit te nodigen om gezellig samen een kop kof e of een wijntje te gaan drinken. Vriendelijk bedankt ze dan voor de uitnodiging en mompelt dat ze iets besmettelijks onder de leden heeft.HardleersDe meesten luisteren, maar sommigen zijn hardleers. Dan doet ze gewoon niet open en roept door de brievenbus: ‘Laat me met rust.’ Meestal wordt ze dan in het hokje ‘boze een- zame vrouw’ geduwd. Haar brievenbus zit vol met uitnodi- gingen van leesclubjes tot ontmoetingsavonden voor 50 plus. Verschrikkelijk, ze krijgt al jeuk bij de gedachte. Kenne- lijk is de buurt bang dat ze zich verveelt.Haar wandelingen door de Spiegelse straten worden vaak onderbroken door de omwonenden, die denken dat zij een praatje wil maken. Ook de bakker is overtuigd dat ze graag wil converseren over het weer en nog meer onbenulligheden. Het lult maar door en houdt pas op als ze midden in een zingewoon wegloopt. Ze heeft even overwogen om een plotse- linge doofstomheid te suggereren. Maar dat gaat zelfs haar te ver.Nu komt Kerst er weer aan. Kerststukjes van kinderen voor zielige eenzame mensen, kerstkaarten met opbeurende tek- sten , kerstpakketjes om die stille dagen door te komen en wederom talloze uitnodiging voor kerstontbijten,-brunches en –diners voor de zielige oudere Einzelgänger. Gek wordt ze er van. Kerst alleen op de bank, niks mooier dan dat. Binnen- kort staat er een bord in haar tuin en misschien hangt ze er ook één om haar nek, net als een niet-aaien bordje bij een blindengeleidehond: ja, ik ben eenzaam en ik vind het heer- lijk!Eefje Pleij is onderwijzeres en bewoner van het Spiegel.EENZAAM EN ALLEEN SLIJT ZIJ HAAR DAGEN IN HAAR ENORME VILLA.... (FOTO: ESTHER VAN DAM)