Page 37 - Spiegelschrift 14

G.J. van Borkinspiratiebronin de Prinses Marielaan. Zoals hijzelf bij her- haling aan vrienden vertelde was deze verhui- zing één van de beste beslissingen in zijn leven. De directe omgeving van Bussum met haar heidevelden, bossen, de ’s-Gravelandse buitenplaatsen en de vele veenplassen van Ankeveen, Kortenhoef en Loosdrecht inspi- reerde hem tot talloze tekeningen, aquarellen en schilderijen. Bovendien vond hij er colle- ga-beeldend kunstenaars met wie hij samen exposeerde in het kerkje op de Kortenhoefse- dijk.Ina BroerseToen de computer haar intrede deed en het leven meer en meer ging beheersen, verdron- gen de mogelijkheden daarvan steeds meer het vak dat Ru zich eigen had gemaakt, dat van het scraperboard, en hij schakelde over op zijn andere creatieve bekwaamheden. Aanvankelijk richtte hij zich op aquarelleren. Al snel daarna werd olieverf zijn favoriete uitdrukkingsmiddel en vooral daarmee werdhij ontdekt door Ina Broerse, de bekende galeriehoudster in Laren, die vanaf 1975 zijn vaste verkooppunt leek te worden.Aanvankelijk richtte hij zich op aquarellerenMaar Ina Broerse was berucht om haar trage afhandeling van zaken en dat betekende voor de kunstenaars die zij aan haar galerie ver- bonden had, dat die altijd lang op een afreke- ning moesten wachten. Velen van hen zoch- ten dan ook na verloop van tijd naar alterna- tieve galeriehouders. Zo ook Ru Vunderink, die met zijn werk op verschillende plaatsen in het land bezichtigd kon worden, wat dan weer het voordeel had dat hij landelijke be- kendheid kreeg. Een vaste plek kreeg Ru tenslotte in het kunstkabinet Het Blaauw Laaken in Heusden aan de Maas, waar tot op dit moment werk van hem te zien is.Op verzoek van de Holland-Amerika-Lijn verzorgde Ru een groot schilderij van een blauwe hortensia op één van de wanden van de tearoom van het cruiseschip De Noord- dam en de ING-bank kocht een aantal schil- derijen voor de eigen kunstverzameling. Over belangstelling voor zijn werk had hij dus niet te klagen. De vraag is wat nu precies de kracht van zijn beeldend vermogen uitmaakt, waardoor die belangstelling gerechtvaardigd wordt.Een belangrijke factor vormt de af niteit die Ru toont in zijn schilderijen met het werk van Cézanne. Dat maakt zijn werk herkenbaar. Maar belangrijker nog lijkt mij zijn evidente vakmanschap, zoals dat bijvoorbeeld blijkt uit de hierbij afgebeelde tekening van de Vuntus aan de Kromme Rade tussen Loosdrecht en Kortenhoef. Toen ik ooit een lezing verzorgde over de dichter Gorter in de Remonstrantse kerk in het Spiegel, heb ik deze tekening getoond als illustratie bij Gorters sensitieveDe kunst van het weglaten. Hier zichtbaar op een tekening van de Vuntus.37