Page 33 - Spiegelschrift 14

Kamperen in het groen vervolgnodige bomen kappen om te veel bebos- sing tegen te gaan. Dan zullen ook de eerste zonnepanelen worden geplaatst. Al lijkt niet iedereen dat een goed idee te vinden.“Er is hier zelfs een Spiegelstraat”De campinggasten kwamen vroeger vooral uit Amsterdam, maar dat is in de loop van de jaren veranderd. Steeds meer mensen komen nu ook uit omliggende dorpen zoals Hilver- sum en Naarden, en zelfs uit Bussum.Een van de vrouwen vertelt mij tijdens de gezamenlijke lunch (met heerlijke kroketten) dat ze in het Spiegel woont. En dat ze hier niet de enige is die daar vandaan komt. Grap- pend voegt ze daaraan toe: “Er is hier zelfs een Spiegelstraat”.KunstenaarsHet besloten karakter van deze unieke sei- zoenscamping, een soort dorpje op zich, heeft zijn charme. Maar toch zoeken steeds meer gasten, het bestuur en de nieuwe be- heerders van de kantine aansluiting met het ‘grote’ dorp Bussum. Zo hoopt Desirée Kos- ter dat De Fransche Kamp opgenomen zal worden in de Open Atelierroute. Want, mede geïnspireerd door de stilte en de natuur van deze bijzondere camping, bevinden zich on- der de gasten nogal wat (hobby)kunstenaars en schilders.Dat er over en weer vooroordelen zijn, valt niet te ontkennen. Juist daarom nodigen de mensen van De Fransche Kamp u van harte uit er eens een kijkje te komen nemen. Voor mij althans was het een grote verrassing. Ik overweeg om er zelf met een pipowagen te gaan staan. Er zijn nog vrije plekken!Anno 1932: Linnen tenten en stroIn 1932 kocht Amsterdam, samen met de provincie Noord-Holland en zes Gooise gemeen- ten, circa 1.500 hectaren van de Erfgooiersvereniging 'Stad en Lande'. Het Gooisch Natuur- reservaat werd beheerder over het terrein en als onderdeel ontstond dus nu 85 jaar geleden de seizoenscamping De Fransche Kamp.De tentuitrusting bestond in die tijd uit linnen tenten, en slapen deed men o.a. op stro. De meeste kampeerders hadden een zeer bescheiden portemonnee, en geen auto. Ze kwamen, veelal uit Amsterdam, met een groot deel van de huisraad en linnengoed op de ets naar De Fransche Kamp toe. Geld voor dubbele huisraad hadden ze niet.Langzamerhand werd het kamperen comfortabeler en het animo groter.In de jaren vijftig was er een wachtlijst van drie jaar. In 1988 was er door verschillende oorzaken sprake van sluiting. De kampeerders presenteerden daarop een ‘overlevingsplan’.Het terrein werd ingekrompen en de ‘SBB De Fransche Kamp’ nam de exploitatie van het kampeerterrein De Fransche Kamp over.Kamperen in de jaren dertig.33