Page 31 - Spiegelschrift 14

Margreet de BroekertOp wat paaltjes, een enkele kale plek en wat verscholen toilet- en douchegebouwtjes na wijst niets er in die periode op dat hier vanaf 1 april ruim 300 caravans, pipowagens, kam- peerbusjes, tenten en tenthuisjes herrijzen.Dorp in een dorpBij die ‘volksverhuizing’ wordt het meeste materieel met tractoren van de boeren Brou- wer en Ruizendaal naar het grote sportveld gebracht. Fransche Kampers zorgen er ver- volgens met hun trekkers voor dat alles op de goede plek en in de juiste positie wordt gezet.Er zijn kampeerders bij die al meer dan vijftig jaar komen. Maar ook steeds meer jonge gezinnen weten deze oase van rust te vinden en te waarderen. Uniek in Nederland, kampe- ren in een natuurreservaat. Cantharellen, die onder je caravan groeien (verboden te pluk- ken!). Reeën die zich af en toe laten zien.Het terrein is autovrij, de plekken zijn riant van omvang, de sfeer is gemoedelijk en fami- liair. Huisdieren zijn niet toegestaan, weinig kans dus dat je er in hondenpoep trapt. Vooral in de zomermaanden worden allerlei activiteiten georganiseerd.Er is een gezellige kantine, een klein eneen groot sportveld en een aantal watertap- punten.Het stageld voor een half jaar (ca. € 900,-)is een schijntje in vergelijking met de meeste andere campings in Nederland.Heel basicDe Fransche Kamp is, met Monique’s woor- den, echter wel ‘heel basic’. En voor pubers misschien wat minder aantrekkelijk, alhoewel die leeftijdscategorie er zeker ook te vinden is.Het is opvallend dat vooral gezinnen met jonge kinderen zich als nieuwe campinggas- ten aanmeldden.Nadat ze het terrein samen met een vrijwil- liger uitgebreid hadden geïnspecteerd, en een geschikte plek hadden uitgezocht.Vol trots vertelt een 13-jarige jongen uit Am- sterdam mij dat hij hier al twaalf jaar met zijn ouders komt. En dat hij er elk jaar weer zo naar uit ziet om de drukke stad te kunnen verruilen voor het grote ‘speelterrein’ dat De Fransche Kamp heet.Harde kernOok SBBFK-voorzitter, de Amsterdammer Frans Salman, vertelt vol enthousiasme over ‘zijn camping’, die geheel draait op vrijwil- ligers. Frans: “Zo’n zeventig in het totaal, met een ‘harde kern’, die ook gedurende het halfjaar dat de camping gesloten is, voor het noodzakelijke (groen)onderhoud zorgt”. En wat die andere zes maanden betreft, zegt Frans “Bij ons in het groen kan je een halfjaar alles doen! Alleen moet men zich qua tuinie- ren wel beperken tot potplanten en – kruiden. Eind september moet het terrein weer in de oorspronkelijke staat zijn teruggebracht.” Volgend jaar zal het GNR waarschijnlijk deMargreet de Broekert, redacteur van SpiegelschriftMonique Verkerk, secretaris van de stichting tot behoud en beheer van De Fransche Kamp.31