Page 17 - Spiegelschrift 13

Rudolf GeelRudolf Geel is Neerlandicus, schrijver en bewoner van het SpiegelGedurende de jaren vijftig van de vorige eeuw, waarin ik als leerling van het Willem de Zwijger Lyceum dagelijks de tocht van huis naar school moest maken, was ook ik een soort forens. Wij woonden in Naarden, in het Schilderskwartier. Iedere dag moest ik zeer tijdig van huis om niet het risico te lopen gesloten spoorbomen tegen te komen.BussumOngemakken langs de spoorlijnOok in die tijd kwamen er veel treinen langs, je kon er net als nu geen staat op maken wanneer de bomen omlaag gingen. Zoals een ieder weet is bij de NS alles altijd beregeld door mensen die geen benul hadden van behoorlijke dienstregelingen, evenmin als belangstelling voor het vele ongemak dat zij mensen bezorgden die de spoorlijn wilden oversteken.Nu moest je bij ons op school niet te laat komen. Wie dat toch deed werd opgevangen door een strenge conciërge, die iedere laatko- mer kwijlend van genoegen op de bon slin- gerde. Te laat komen betekende een vrije donderdagmiddag terugkomen om gedu- rende enkele uren iets onduidelijks te doen, ik geloof strafregels schrijven. Als je je zoetgedroeg mocht je na twee uur naar huis. Maar welke gezonde Gooise schooljongen is in staat om zich stil, bedeesd, kortom als een muisje zo bescheiden, te gedragen?ClementieDie conciërge had ook nog eens een slecht karakter. Hij liet iedereen die ook maar drie seconden te laat was zonder mededogen buiten staan. Zo verzamelde hij iedere dag een groepje telaatkomers, van wie het meren- deel in Naarden woonde en dus een slachtof- fer was van de grillen van de NS. Maar daar trapte de nijvere schoolbediende niet in. Het woord clementie behoorde niet tot zijn woor- denschat. Zelfs de mededeling dat een ge- liefd persoon was overleden, lachte hij weg als een laffe smoes.Het Willem de Zwijgercollege.17