Page 49 - Spiegelschrift 11

Jolanda VreekenRoestigvingerhoeds-kruidDigitalis Ferruginea is een hoge plantdie tot wel 2 meter kan worden. Hij staat prachtig in de border en houdt van een zonnige of halfbeschaduwde plek op arme zandgrond. De planten trekken veel hom- mels aan. Bloei van juni-september. Maar voorzichtig, want de plant is zeer giftig.Jolanda Vreeken, zelf woonachtig in het Spiegel, neemt ons mee naar bijzondere tuinen in onze wijk.De tuin aan De Nieuwe ‘s Gravelandseweg 64 is niet per definitie een ‘veilige’ keuze.Dit is durf en overtuiging. Hij is niet zoalsde meeste tuinen, een klein wereldje om in te bestaan waarmee je genoegen neemt. Die tuinen zijn wat ze zijn, daar ligt niets achter of onder. Dit is geen gewone Gooise tuin met hortensia’s, en vakken van taxus en buxus, waarin alles is wat het is. Deze tuin belooft direct meer dan dat we zien.Het gebeurde me in deze tuin dat ik door de tijd bij mijn kraag genomen werd. Eventjes werd ik teruggevoerd naar mijn kindertijd.Ik ben in een landschap uit mijn jeugd. Een prachtige beleving, door een onopvallend vormgegeven en wilde natuur. Ik sta in een klein landschap tussen een rij schijnbaar toevallig geplaatste stammen van de zilver- spar (Pinus Sylvestris) die de warmte vande voorjaarszon absorberen en het laatste licht van deze namiddag via hun rode schors teruggeven.Ik hoor de wind door hun toppen zachtjes ruisen. Het geluid voert me terug naar vroe- ger tijden. Ik zie mezelf weer naar boven klauteren om dan onzichtbaar tussen de ‘naaldenwolken’ plaats te nemen en vanuit mijn takkenzetel neer te kijken op de wereld die er vanaf die hoogte zo anders uitzag.Non-conformismeTerug in deze zonnige lentedag zie ik dathet hier niet de strakke ordening of rechte discipline zijn die het beeld bepalen. Het is vrijheid en een beetje wildheid. De bewoners kozen voor non-conformisme. Men koos be- wust voor een ecologische tuin en stelde ‘laat de natuur haar gang maar een beetje gaan’. Bijna bewust wordt er geen waarde gegeven aan tuinspullen. Nee, het accent ligt op de ruimte en de planten.Hier is het fysieke contact van mens met ele- menten van belang; water, lucht, aarde, vuur. Het heeft allemaal op subtiele manier een eigen plaats. Grote keien dienen als zitplek-ken, wandjes van gestapelde houtblokken, een grote vlakke vijver weerspiegelt de lucht. Heel beeldend is het gebruik van de hoogte- verschillen die de grote ruimte verdelen waar- door echte ‘plekken’ ontstaan. De beplanting is zo gekozen dat ze wilde natuur vertegen- woordigen. Ze kunnen vrijuit groeien en zijn zo geplant alsof ze spontaan zijn opgeko- men. De oude kronkelige zilversparren zijn zoveel mogelijk bewaard. Hagen zijn er niet, een open blik naar de buitenwereld wel.49