Page 23 - spiegelschrift10

ColumnPeter BrusseSaucijzenbroodjewerd verslaggeverBrusse fataalOp 28 juli 1894 was het feest in Bussum. Het was de grote dag van de paardenraces op de renbaan Cruysbergen, aan de zuidkant van het Spiegel, waar nu witte runderen grazen en ik graag mag wande- len. Van heinde en ver waren de vrolijk uitgedoste bezoekers toege- stroomd, te voet, per wiel (de fiets met het hoge voorwiel) en met het rijtuig, bespannen met een, twee of zelfs vier paarden.Vanuit Amsterdam reden extra treinen, zij waren ’vol in alle klassen’. Wie aanzien had mocht de rennen niet missen, zelfs de twee konin- ginnen vereerden Bussum met haar bezoek. De koningin-regentes Emma zoals gebruikelijk in het zwart, dertienjarige koningin Wilhel- mina in wit satijn. De Telegraaf had mijn vader Rie (Marie Joseph) Brusse als verslaggever gestuurd. Het zou slecht voor hem aflopen.En daar moet ik iedere keer weer om lachen als ik rondstap op zoek naar de plek waar eens de paarden renden en mijn vader noteerde hoe krachtige huzaren te paard rangen en standenscheidden en een ritsje veldwachters de ordebewaarden. Er waren heel wat prijzen waar-voor gestreden werd, van de Oranjeprijs totde Militaire Sportprijs. Maar de spanningsteeg ten top in de race om de GemeenteBussumprijs.Collega’s overwogen uit protesthet werk neer te leggen, maar dat hoefde niet. De NRC vroeg of hij naar Rotterdam wilde komen. Dat heeft hij gedaan. Mijn vader bleef koninklijke gebeurtenissen verslaan, maar schreef liever over armen en vertrapten aan de onderkant van de maatschappij en werd een van de bekendste journalisten van zijn tijd. Van saucijzenbroodjes is hij altijd blijven houden.Peter Brusse is journalist, oud- hoofdredacteur van het NOS-Jour- naal en bewoner van het Spiegel.Verslaggever Rie BrusseDe jonge koningin kreeg, aan de hand van haar moeder, zowaar een blos op de wangen. Na afloop liep zij naar de baan, feliciteerde de winnaar en aaide zijn paard. Zo’n lief gebaar ontroerde de enthousiaste toeschouwers. Even leek het te gaan onweren, maar snel verscheen de zon weer van achter de wolken. Tegen vijven verlieten de beide vorstinnende renbaan, zij bestegen het rijtuig met vier paarden en reden terug naar het paleis. De toeschouwers riepen ‘lang leven de koningin- nen’ en ‘Hoera voor Bussum’.Afgepeigerd kwam mijn vader die avond weer thuis, hij had zijn best gedaan, zijn chef was dik tevreden, maar toen hij de volgende dag twee saucijzenbroodjes declareerde vond zijn hoofdredacteur één broodje meer dan vol- doende. Mijn vader was diep verontwaardigd, dreigde op te stappen. ‘Dan vertrek je maar’, antwoordde de hoofdredacteur en de snot- neus werd op staande voet ontslagen.Waar vroeger de renbaan Cruysbergen was grazen nu witte runderen.23Vandaag de dag