Page 35 - spiegelschrift10

ColumnSuzanne EkkerOmdat we niets beters konden verzinnen, gingen we deze zomer voor een weekje naar Ierland. Ik kan er kort over zijn; je hoeft er niet naar- toe voor het eten, niet voor de goedkoop en zeker niet voor het weer.RommelbosBij aankomst in Cork was de temperatuur gehalveerd en keken we tegen een dynamisch wolkendek aan. Het regent er elke dag in de zomer en ik begrijp heel goed waarom de Ier vanaf twaalf uur in de pub, glazig kijkend, achter een pint zit. Dat deden wij dan ook maar. Er is echter één overweldigende reden om wel te gaan en dat isde natuur. Een vriendelijk glooiend landschap met her en dereen schaap wordt afgewisseld met een magistrale kustlijn en sprookjesachtige bossen met varens zo groot als een kind. Afijn, ’t was zoals in de film.Geïnspireerd door zoveel natuurschoon trok ik bij thuiskomst het Spanderswoud in, want zeg nou zelf: bij ons ons is ’t ook best mooi. Nou, dat viel tegen, ík neem in ieder geval nooit een Ier mee in dat bos. Wat een rommeltje, zeg! Overal liggen takken en omgevallen bomen. Niet alleen omgewaaid door de zomerstorm maar duidelijk door een mensenhand omgezaagd. Een toevallige ontmoetingmet een bosbeheerder (gelukkig was de hond aan de lijn) schiep duidelijkheid.‘Ja, we zagen wel de dode takken van de bomen en oude bomen om, maar de natuur moet dat zelf opruimen, mevrouw. Dat is ook beter voor de rupsjes en torretjes, die zijn er blij mee. De natuur moet z’n ganggaan!’ Nou, mijn zoon heeft dezelfde soort lamme excuses wanneer ik zeg dat ie z’n kamer moet opruimen. Daar trap ik ook niet in.Reetje‘Hoe lang duurt dat dan wel niet, voor die natuur dat heeft opgeruimd, meneer? En wie zegt dat die torren en rupsen dat zo leuk vinden? Misschien wonen ze liever in een opgeruimd bos? Mieren zijn bijvoorbeeld hele nette dieren. En zo’n reetje kan natuurlijk niet goed vluchten wanneer er overal takken liggen. Met die dunne pootjes van haar...’Ach, de man was al lang omgedraaid, het malle mens tegen zichzelf pratend achterlatend.Beetje bozig ben ik maar naar huis gegaan. De kamer van mijn zoon tot daar, maar ík ga dat bos niet opruimen.Liever ga ik met de hond naar het natuurgebied Cruysbergen.De achtertuin van Frederik van Eeden. Daar waar Windekind het levenslicht zag en ik de meest wonderlijke ontmoeting had. Maar dat is voor een volgende keer.Suzanne Ekker is schrijver, gewichtsconsulent en bewoner van het Spiegel.Kapwerkzaamheden door vrijwilligers in het Spanderswoud.Collecteren, iedereen zou het eens moeten doen.35Spiegelogie