Page 17 - spiegelschrift10

ColumnEefje PleijSporrrrrrrrrt!Als klein meisje begon ik mijn sportcarrière op één van de mooiste tennisclubs van Nederland: Het Spieghel. Ik stapte een wonder witte wereld binnen, gesitueerd in een magisch groen decor.Ik kon best een beetje tennissen, maar dat moerasachtige bos daar achter was zoveel boeiender. Ik wist niet hoe gauw ik na de training samen met vriendinnetje op survival kon gaan. Gewapend met een tennisracket dat nu functioneerde als schepnet.Nee, tennis was niet mijn sport. Er werd toch ongevraagd een seizoen bijgetekend door mijn ouders. Ik rebelleerde, trok een jaar lang een rode onderbroek onder mijn witte rokje aan en vertelde vaak overalle ontdekkingstochten met mijn tennisvrienden aan de eettafel. Dat hielp!GooischeHet jaar daarop zat ik op de hockeyclub: Gooische. Het was zo gezel- lig met mijn teamgenoten en een handjevol mannelijke aanhangers, dat ik regelmatig zonder hockeystick aan het veld verscheen. Gewoon vergeten, dat ik ook moest sporten. Eigenlijk kon ik best hockeyen, mocht zelfs met een hoger team mee trainen. De gezelligheid won, geen selectie voor mij.Toen wij van jeugd naar dames moesten, van de zaterdag naar de zondag gingen, van gratis limonade naar zelf betaald bier drinken, vielhet team uit elkaar.HardlopenEr kwam een tijdelijke pauze in mijn sportcarrière in het Spiegel, of eigenlijk in heel Nederland. Twee kinderen later, moest ik toch weer aan de bak. Ik deed een hardloopclinic op de hei aan de rand van het Spiegel. Ik ging van hijgend stappen naar minstens één uur achter elkaar hardlopen. Dit zou ik mijn hele leven blijven doen. Twee jaar later zit ik met een pijnlijke knie, te veel slecht weer en de geur van die stinkende hondenhei voor eeuwig in mijn neus.Ik stop er mee. Wat nu? Vriendinnetje haalt me over om mee naar de sportschool Squash & Wellness te gaan. Ik doe het voor de beloofde witte wijn na afloop. Een beetje angstig sta ik voor het gebouw. Ik heb mijn te strakke sportlegging aangetrokken. Voordat we naar binnen stappen, pulk ik nog even ongemakkelijk mijn onderbroek tussen mijn billen vandaan.Al mijn vooroordelen blijken niet te kloppen. Jonge, oude, dunne, dikke, witte, donkere, ordinaire, bekakte, stoere en rustige sporters met enthousiaste begeleiders lopen hier rond. Het is een mini maat- schappij midden in het Spiegel. Binnenkort hangt hier vast een abon- nementaanbieding voor vluchtelingen. Ik kan er ook best aardig spor- ten. Het is duidelijk, hier maak ik mijn sportcarrière af.Eefje Pleij is onderwijzeres, schrijfster en bewoner van het Spiegel.Hier maakt Eefje haar sportcarrière af.17Eefje’s Spiegel